در این مقاله به بررسی زبان عربی ، گویش ها و زبان های شفاهی آن می پردازیم.

زبان عربی ، پنجمین زبان پرطرفدار در جهان است که بیش از ۳۱۳ میلیون صحبت کننده دارد. عربی، زبان رسمی در ۲۵ کشور بوده و بعد انگلیسی و فرانسوی یکی از شش زبان رسمی در سازمان ملل می باشد. این زبان به عنوان ابزار درک یکی از بزرگترین ادیان، اسلام، به دلایلی مذهبی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. پس چرا به نظر می رسد که در جهان سکولار کمتر مورد توجه قرار می گیرد؟

پاسخ این است که “زبان عربی” امروزه واقعا یک زبان واحد نیست. محققان آن را “زبان پر قواعد” نامیده اند. “عربی استاندارد مدرن” (MSA) ابزار نوشتاری و گفتاری در سراسر جهان عرب است. اما دانش آموزان غربی که برای یک کلاس ثبت نام می کنند، به زودی متوجه می شوند که هیچکدام از این “استاندارد ها” در زبان مادری به کار نمی روند؛ بسیاری از اعراب به سختی با MSA صحبت می کنند. زبان کلاسیک عربی بر اساس قرآن، در قرن هفتم با واژگان اضافی برای زندگی مدرن تدوین شده است.

انواع گویش ها و زبان های شفاهی عربی

اما زبان های شفاهی و گروهی از گویش ها به اندازه ای متفاوت هستند که به عنوان زبان های جداگانه ای در نظر گرفته شوند. آنها اغلب به پنج دسته تقریبی تقسیم می شوند: شمال آفریقا، مصر، بین النهرین، لوانتین و شبه جزیره عربی. صحبت کنندگان مناطق دور دست می توانند گویش های یکدیگر را تا حدی درک کنند.

نسخه استاندارد مربوط به آنها تقریبا به عنوان لاتین امروز است. گویش سوری عربی را در نظر بگیرید. بعضی از کلمات با پیشگامان کلاسیکشان یکسان هستند. اما بعضی از صداها ناپدید می شوند و دیگران به طور عمده تغییر می کنند: به عنوان مثال، صدای TH تبدیل به D، S، T و Z می شود. برخی از واژه های گفتاری مانند طل فیون (تلفن)، که همراه با HAatif MSA استفاده می شود، از زبان های اروپایی قرض گرفته شده اند. دیگران بر روی تأثیرات محلی مانند ترکیه تمرکز می کنند. در بسیاری از موارد، معنی کلمات تغییر می کند. هکا به معنای داستان سرایی در MSA است، اما به معنای “صحبت کردن” در گویش سیه می باشد. گرامرها کاملا متفاوت اما گویش ها ساده تر از MSA هستند، ولی  همچنان باید بیشتر از قبل برای یادگیری آنها تلاش کرد.

به عبارت دیگر، فرد خارجی که می خواهد به زبان عربی بخواند و با آن صحبت کند، نیاز دارد که کاملا دو زبان را یاد بگیرد. بدتر، هیچ یک از گویش ها به اندازه کافی گسترده نیستند که نقش ماندارین را در خانواده چینی بازی کنند. زبان مصری ها به طور کلی شناخته شده است، به دلیل اینکه کشور آنها در حال رشد در حوزه جمعیت و فرهنگ می باشد. اما زبان مادری این کشور بیشتر به مصر و اقتصاد و سیاست رکودش محدود می شود. جای تعجب نیست که تناقض در میان دانش آموزان زیاد است؛ از هر پنج نفر که عربی را فرا می گیرند، تقریبا یک نفر تنها پیشرفت می کند.

ماهیت MSA

مشکل بزرگتر، ماهیت MSA است. برای خواندن یا نوشتن، اعراب اساسا از یک زبان خارجی استفاده می کنند، که اغلب با محافظه کاری در مدارس تدریس می شود. بعضی از اینها خوشبختانه به تاریخ طولانی، دستور زبان پیچیده و ظریف آن و یا ارتباط صمیمی با اسلام افتخار می کنند. اما بسیاری از مردم عادی ترجیح می دهند خواندن یا نوشتن را به زبان هایی مانند فرانسوی یا انگلیسی انجام دهند. بیشتر از یک چهارم عرب ها فرانسوی، زبان مادریشان می باشد و طبق یک معیار تقریبی، ترجمه بیشتر مقالات به زبان فرانسوی در ویکیپدیا به زبان عربی وجود دارد که پنج بار اصلاح شده اند. بازار کتاب عربی حدود یک چهارم در بلژیک سهم دارد.

شاید بسیاری از غربی ها، این زبان را با رژیم های سرکوب کننده خاورمیانه مرتبط کنند، اما عربی، زبانی محبوب و پر طرفدار است و در مورد هیچ منطقه و مردم ۶۷و زبانی نباید صرفا بنا به سیاست قضاوت کرد.