مطالعه حرکات چشم به سنجش مهارت زبان شناسی کمک می کند. یک مطالعه توسط محققان MIT، راه جدیدی برای گفتن این فراهم کرده که چگونه افراد زبان انگلیسی می آموزند.

سنجش مهارت زبان شناسی

مطالعه ی حرکت چشم ها حقیقت دارد. تیم تحقیقاتی با استفاده از داده های تولید شده توسط دوربین های تنظیم شده بر روی چشم خوانندگان زبان انگلیسی، دریافتند که الگوهای حرکات چشم، به ویژه اینکه چقدر چشمان افراد بر روی واژه های خاص متمرکز می شوند، به شدت با عملکرد در آزمون های استاندارد مهارت زبان شناسی به عنوان زبان دوم ارتباط دارد.

یوگی برزاک، پس از مدتی همکاری در بخش مغز و علوم شناختی (MIT)، با همکارانش در مقاله جدید، می گوید: “به طور گسترده ای، حرکات چشم درگیر مهارت زبان شناسی است، زیرا ما می توانیم آن را در برابر معیارهای آزمون های استاندارد شده اندازه گیری کنیم.” در توضیح تحقیق، او می افزاید: “سیگنال حرکت چشم در هنگام خواندن بسیار غنی و آموزنده است.”

در واقع، محققان حتی پیشنهاد می دهند که روش جدید، دارای امکان بالقوه برای استفاده به عنوان یک ابزار آزمایشی است. راجر لوی، استادیار در BCS و یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه می گوید: “این برنامه دارای توان بالقوه واقعی است.”

مقاله “ارزیابی مهارت زبان از طریق حرکات چشم در حین خواندن” در مقالات شانزدهمین کنفرانس سالانه بخش آمریکای شمالی انجمن زبان شناسی محاسباتی: فناوری زبان منتشر شده است.

توهم پیوستگی

این مطالعه به پدیده هایی درباره خواندن می پردازد که ما هرگز نمی توانیم متوجه آن باشیم. مهم نیست چقدر ما می خوانیم. چشمان ما به طور مداوم بر روی رشته ای از متن حرکت نمی کنند، بلکه بر روی کلمات خاص تا ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلی ثانیه تمرکز دارند. ما همچنین از یک کلمه به سوی دیگر می گراییم که ممکن است حدود ۱/۲۰ ثانیه طول بکشد.

لوی می گوید: “اگر چه شما یک تجربه ذهنی پیوسته بر روی متن دارید، این چیزی نیست که به نظرتان می رسد. چشمان شما در حال پریدن، اغلب به جلو و گاهی اوقات هم به عقب هستند. ذهن شما هم دارای تجربه ای یکنواخت است و این شاهدی برای توانایی ذهن به منظور  ایجاد توهمات می باشد. “
اما اگر زبان جدیدی را یاد می گیرید، ممکن است چشمان شما بر روی واژه های خاص، طولانی تر از زمانی خیره شوند که شما سعی دارید متن را درک کنید. به همین دلیل، الگوی خاصی از  حرکت چشم، می تواند در مورد درک مطلب، حداقل زمانی که در یک زمینه به وضوح مشخص شده، تجزیه و تحلیل شود.

برای انجام این مطالعه، محققان از مجموعه داده های پرونده های حرکت چشم استفاده کرده اند که از کار برزاک به دست آمده است. این مجموعه ۱۴۵ دانشجوی انگلیسی زبان دوم را تقریبا به طور مساوی بین چهار زبان مادری (چینی، ژاپنی، پرتغالی و اسپانیایی) و همچنین ۳۷ زبان مادری انگلیسی زبان تقسیم کرده است.

خوانندگان ۱۵۶ جمله را خواندند که نیمی از آن ها بخشی از یک آزمون “ثابت” بودند که  همه جملات مشابهی را می خواندند. با  فیلم های ویدئویی تیم تحقیقاتی توانستند تمرکز شدید بر توالی زمانی طولانی داشته باشند، طول زمانی که خوانندگان بر روی کلمات خاص مکث کردند.

تیم تحقیقاتی مجموعه ای از معیارهای مورد استفاده خود را EyeScore نامیدند. پس از ارزیابی نحوه همبستگی با آزمون زبان انگلیسی میشیگان (MET) و آزمون انگلیسی به عنوان مهارت زبان شناسی یا یک زبان خارجی (TOEFL)، آنها در مقاله خود اظهار داشتند که روش EyeScore نتایج “رقابتی” را با آزمایشات استاندارد داشته و توانایی رویکرد ما در کسب مهارت زبان را نشان می دهد.

در نتیجه، نویسندگان  باور دارند روش جدید “نخستین اثبات مفهوم سیستمی است که از ردیابی چشم برای اندازه گیری توانایی زبان شناختی استفاده می کند.”

همانطور که کاتز می گوید، “سوال بزرگتر این است که چگونه زبان بر مغز شما تاثیر می گذارد؟” با توجه به اینکه ما تنها طی چندین هزار سال گذشته پردازش متن را آغاز کردیم، یادآوری می کند که توانایی خواندن ما نمونه ای از ” انعطاف پذیری شگفت انگیز” مغز است.  او می افزاید: “ما واقعا فکر می کنیم ممکن است این تست های چشم درباره خواندن دقیق تر انجام شوند.