جمعه 7 اردیبهشت 1403
زبان شناسان ادوارد سپیر و بنجامین وورف ادعا می کنند که زبان شما، نحوه تفکرتان را تعیین می کند. یا حداقل بر آن تأثیر می گذارد. این فرضیه نیز نسبیت در زبان شناسی نام دارد. در زبان های چندگانه فقط یک کلمه، هر دو رنگ آبی و سبز را، پوشش می دهد. گاهی اوقات محققان این زبان ها را "grue" می نامند. "grue" به عنوان "سبز" و "آبی" شناخته می شود، اما افرادی که به این زبان صحبت می کنند، تفاوت بین آبی و سبز را متوجه می شوند و می دانند که آن ها رنگ های مختلف هستند، حتی اگر با یک کلمه پوشش داده شوند.
به همان شیوه ما تفاوت بین آبی روشن و تیره را متوجه می شویم، هرچند گاهی اوقات آنها را "آبی" می نامیم. در این جا تفاوت های ظریفی وجود دارند، افرادی که به زبان هایی صحبت می کنند که در آن بین سبز و آبی تمایز وجود دارد، راحت تر و به درستی یک رنگ سبز مایل به آبی را تشخیص می دهند که قبلا آن را از گروه نمونه ها انتخاب کرده اند، زیرا یادآوری چیزی که دارای نامی مجزا است بسیار ساذه تر می باشد . نه اینکه آنها در شناخت یا درک تفاوت بین آبی و سبز بهتر هستند.
مطالعه مشهور در سال 1969 توسط برنت برلین و پل کی در مورد نام، شواهدی را برای نسبیت زبانی پیدا نکرد. در عوض، آنها متوجه شدند که زبان ها تمایل دارند الگوهای مشابهی را در مورد رنگ هایی دنبال کنند که برای خود نام دارند و در ترتیب آن ها رنگ های جدیدی به دست آورند. در نهایت، افراد با زبان هایی که بین سبز و آبی تمایز قائل می شوند، ساده تر از افرادی که سبز و آبی را با هم در نظر می گیرند و مجزا نمی کنند این دو رنگ را تشخیص می دهند . نتایج مشابهی در مورد زبان Zuñi وجود دارد که از یک کلمه برای زرد و نارنجی استفاده می کند .
